เป้าหมายของการใช้ชีวิตไม่ใช่การแสดงในรูปแบบเฉพาะรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง มันคือการแสดงออกถึงการใช้ชีวิต มันคือกระบวนการในการพัฒนาศักยภาพภายในตัวมนุษย์แต่ละคน ในกระบวนการศิลปะแห่งการใช้ชีวิตนั้น มนุษย์เราเป็นทั้งศิลปินและผลงานศิลปะ เป็นทั้งปฏิมากรและหินอ่อนที่ใช้แกะสลักรูปปั้น เป็นทั้งแพทย์และคนไข้”. ดังนั้น เรามาเป็นคนที่อยู่เป็นสุขเหนือเวลากันเสียบ้าง สักวันหนึ่งคืนหนึ่งจะเป็นไรไป มาเป็น “ภัทเทกะรัตโต” มีชีวิตที่ดีที่สุขสักวันหนึ่ง มีชีวิตอยู่เหนือเวลา เหมือน “พระอรหันต์” กันเสียบ้าง สักวันหนึ่ง คืนหนึ่ง แม้แต่สักชั่วโมงหนึ่งก็ยังดี ชีวิตที่อยู่กับปัจจุบันไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต มารบกวนใจ ผมขอให้พุทธศาสนิกชนทุกท่านลองนำไปปฏิบัติกันดูครับ เพื่อชีวิตใหม่ที่สดใสในปี 2564 ปีวัวที่แข็งแรงมั่นคงไม่ยอมแพ้กับทุกแรงกดดัน. เจตจำนงของหนังสือเล่มนี้…จึ่งคือการส่งเสริมและชุบชูชีวิต…มันทำให้ตนในตนมีหนทางแห่งการรู้ตัวทั่วพร้อมในการจะเริ่มต้นสร้างอนาคตของชีวิตขึ้นมา…อย่างมีมิติอันชวนนบน้อมและใคร่ครวญ…ดั่งเช่น..
ทักษะระหว่างบุคคล Interpersonal Skills คือ ทักษะที่มีความสำคัญในการทำงานและการใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่น ถือเป็นทักษะพื้นฐานให้การทำงานมีประสิทธิภาพมากขึ้น… ทักษะการคิดเชิงวิพากษ์หรือ Critical Thinking คือหนึ่งในทักษะแห่งอนาคตที่คนยุคใหม่ต้องมี เพื่อสามารถรับมือกับโลกที่ผันผวน และข้อมูลข่าวสารที่ถาโถมเข้ามาไม่สิ้นสุด… การคิดเชิงวิเคราะห์หรือ Analytical Thinking คือ หนึ่งในทักษะแห่งอนาคตที่องค์กรต้องการ เป็นทักษะที่ทำให้แยกแยะหาสาเหตุของปัญหา และแนวทางแก้ไขอย่างเหมาะสม… คนที่เริ่มสูงอายุแล้วสมควรใคร่ครวญดู คนหนุ่มสาวยิ่งสมควรใคร่ครวญไว้ล่วงหน้า เพราะอนาคตที่แน่นอนที่สุด ก็คือทุกคนต้องกลายเป็นผู้สูงอายุอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าจะต้องการหรือไม่ก็ตาม…
แทบไม่น่าเชื่อว่า…อุปนิสัยของการถ่อมตัว จะเลือนหายไปจากสายทางปฏิบัติของชีวิตอันควรจะเป็น…มันหายไปสู่เจตนาแห่งอัตตา ที่ถมทับสำนึกแห่งความผิดชอบชั่วดีไปอย่างกลืนกลาย…ระหว่างความมืดดำกับความสุกสว่าง…ระหว่างความมีน้ำใจกับความแล้งไร้น้ำใจ…นั่นจึงหมายถึงว่า…ชีวิตของเราโดยทั่วไปแล้วแข็งกระด้างและไม่เป็นแบบอย่างที่จะสร้างสรรค์การมีชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างสุขสงบขึ้นมาได้…มันคือความแข็งกระด้างทางจิตวิญญาณที่ประหัตประหารโลกแห่งการมีชีวิตอยู่ในทุกวันเวลา…เช่นนั้น.. การที่คนเราใช้ชีวิตอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน จะทำให้ชีวิตสวยงาม…และประสบความสำเร็จอย่างที่ได้กล่าวไปเบื้องต้น..จะเห็นได้จากคำพูดโบราณของชาวจีน และเรื่องราวต่างๆที่พูดถึงเกี่ยวกับนัยแห่งความคิดนี้…การเน้นประเด็นสำคัญไปที่การอ่อนน้อมถ่อมตัว ตอกย้ำให้เห็นถึงว่าการใช้ชีวิตนั้นๆ…จักทำให้เราทำทุกอย่างได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น ทำให้ก่อเกิดสัมพันธภาพกับผู้อื่นได้ในระดับที่ดี..อันจะก่อเกิดเป็นความสุขสำเร็จขึ้น… วิถีปฏิบัติเบื้องต้น…คือการใคร่ครวญที่ได้รับจากแสงฉายในการตีความจากการอ่านหนังสือในลักษณะนี้…ที่มีประเด็นแห่งการสอนสั่งให้จับต้องมากมายเป็นกลวิธี…ที่ชีวิตต้องเพียรพยายามที่จะต้องสัมผัส…มันคือเจตจำนงของบทเรียนอันยากจะปล่อยผ่าน…ขณะที่ชีวิตมนุษย์โดยรวมของพวกเขาต่างถูกสอนให้ตั้งอยู่กับสัญชาตญาณแห่งความทะยานอยากอยู่ซ้ำๆ เหตุนี้…โลกแห่งชีวิตมนุษย์จึงต้องล้มคว่ำล้มหงายในการแก่งแย่งชิงดี…กันอย่างไม่จบสิ้น..
